هِل میوهای کوچک است که رنگ های متفاوتی دارد. اندازه ،آن به اندازه بند انگشت (گاهی کوچک تر) با پوست تیره است و دانههایی خوشبو دارد. هل، میوه گیاهی از خانواده زنجبیلهاست و انواع مختلفی شامل هل سیاه، هل سفید و هل سبز دارد که نوع سبز آن عطر تندتری دارد و بیشتر استفاده می شود. هل یکی از چاشنیهای معطر مورد استفاده در بعضی از غذاها، نانها، شیرینیها و بهخصوص مرباها و طعم دهنده بعضی نوشیدنی ها مثل چای (برای مثال چای ماسالا) است. هندیها و پاکستانیها و جنوب بلوچستان ایران بیشترین مصرفکنندههای هل در جهان هستند. ارتفاع درخت هل ۳۰ تا ۵۰ سانتیمتر و دارای برگهای متناوب نوک تیز با گلهای ریز سفید مانند گل باقلا و میوه آن کوچک ناشکوفا به قدر بند انگشت با پوست تیره رنگ و دانههای متعدد است.
هل از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است. بنابراین جویدن دانههای هل پس از صرف غذا ضمن کمک به هضم و گوارش بهتر غذا، میتواند بوی نامطبوع دهان را نیز خنثی کند. مصرف دمکرده آن ضد افسردگی ، مقوی معده و بادشکن است. دانههای هل خواص گرما بخشی داشته و معده و رودهها را تقویت میکنند. هل اشتها را تحریک میکند و عمل گوارش غذا را بهبود میبخشد.
در خارج از ایران این گیاه در اشکال مختلف اعم از پودر و روغن ارائه میشود که در مصارف گیاهپزشکی و صنایع غذایی کاربرد دارد. از هل در مصرف چای به علت عطر بخشی ویژه آن استفاده میشود.
دانههای هل خاصیت داروی اکسپکتورانت را دارد و سینوسها و برونشها، بینی و سینه را از خلط و ترشحات اضافی پاک میکنند. هل خواص گرمابخش و انرژی زا دارد از این رو به بهبود روحیه و بازیابی انرژی و توان از دست رفته کمک میکند، اضطراب و نگرانی را کاهش میدهد و در رفع افسردگی مؤثر است. هل همچنین کلیهها را تقویت میکند و گفته میشود برای درمان شب ادراری کودکان مفید است. البته مصرف زیاد آن تپش قلب را افزایش میدهد.